VRIJ 73

Ze breken tegenwoordig alles af,  zonder te weten wat, laat staan waarom. Ik heb het over de speeltuin van mijn jeugd. Ik ken uw gedachten, waarde lezer, en ik kan u geen ongelijk geven. Ik moet u zelfs loven voor uw helder inzicht dat niets voor eeuwig is, alles is ogenblik en de rest is sentiment. Gelukkig kun je veel terug denken. Dat deed ik aan de Jacobsonstraat, afgebroken geluk.

Ik fiets onregelmatig door dewereld van mijn kindertijd. Het gebied dat grofweg is omsloten door de Jalinkstraat, de Wethouder Van Buurenstraat, de Prins Hendrikstraat en de Jacobsonstraat -en verder tussen de winkel van slager Wolters aan de  Kruissteenweg en groentewinkel Noltus (in de volksmond Jenne)  - geen idee hoe dat zo kwam.

En nu de speeltuin. Ach wereld, wat ik zag was de ontmanteling van een speeltuin. De doelpalen weg, de rolschaatsbaan opgebroken, de klimrekken en de kabelbaan, foetsie en het pronkstuk van ooit, de zogenoemde familieschommel, had de grote kladderatsj evenmin overleefd. Het was met een woord van Lucebert het besef dat alles van waarde uiteindelijk weerloos zal zijn. Een omwonende vertelde me dat er een wadi komt… Ach gut.

.