Yodaman

Wie als deze jongen de jaren ziet gaan als een schaap door het veen, weet zich geconfronteerd met een tweesprong. De ene kant volgt de weg van de aftakeling, de andere is het pad van het uitstel van deze teloorgang.

Nu: heden bewandel ik nog de toeristische route, wat betekent dat ik nog steeds vlot ter been ben en in geestelijke zin nog enigszins coherent kan denken. Soms ook niet, maar wie niet bij voortduring babbelt, kan de seniorenmomenten nog camoufleren.  Omdat ik tweewekelijks generatiegenoten training  geef en nog monter voor de groep sta, lopen de momenten van verwarring en conditionele achteruitgang synchroon met mijn lopers. Sinds vorige week is daar echter een dramatische factor bijgekomen. Bij gebrek aan jongere trainers is mij namelijk gevraagd de junioren te begeleiden.

Aldus zie ik mij geconfronteerd met jongeren die op hun beurt een opa voor zich zien.  Gelet op hun puberleeftijd keken ze de kat uit de boom en kwam er vrijwel geen respons op mijn verschijning. Ik besloot mij als een Yodaman te gedragen, of eigenlijk ging dat vanzelf. Yoda is het groene wezentje met de flaporen, afkomstig uit de Starwars-saga. Hij was de Jedimeester, die Luke Skywalker tot een Jedi maakte: “The force is strong in you, young  Skywalker!”

Goed, ik ben lang en bleek, maar ik begon als vanzelf een octaaf lager te praten en gaf  enige wijsheden ten beste over werpen, springen en lopen – want daarin wilde deze snotneuzen zich bekwamen.

Men volgde  werktuigelijk mijn instructies en weer bleef enige verbale reactie  van betekenis uit, wat mijn zorgvuldig verborgen gehouden onzekerheid voedde.  Het belang van een goede warming up, waar op te letten en hoe uit te voeren: niets liet ik onbesproken.

Na een anderhalf uur was het gedaan en verlieten de atleten gezwind en zwijgend de baan.

Het zijn denk ik geen Skywalkers.

tekst: Erik Endlich