Ach, een buurtapp

Sinds kort zit ik in de buurtapp. Hoewel niet met zoveel woorden omschreven, is het meen ik de bedoeling dat mogelijk gevaar wordt afgewend. Ik begreep onmiddellijk dat ik een prominente rol zal vervullen in deze gemeenschappelijke boodschappendienst. Goed, er zijn enkele pensionado’s of afgekeurde types bij, maar met permissie: zij keutelen wat in huiselijke kring rond. Vanzelfsprekend kunnen zij dan geen rol van betekenis spelen. Want als deze huismussen een riskante gebeurtenis waarnemen, is het reeds veel te laat. Zij zijn er dan immers zelf het slachtoffer van.

De oplettende lezer zal zich thans wellicht afvragen waarom ik mijzelf als de meest geschikte persoon acht die terstond riskante situaties erkent en daar voorts naar handelt. Behalve gepensioneerd ren ik namelijk als enige door onze buurt en heb ik een opvallend oog voor wat het daglicht schuwt. Laat mij wat recente gebeurtenissen voor het voetlicht brengen.

Vooreerst zag ik, mijn straat naderende, een man in een lichte broek met een vreemd pakje in zijn handen die zich gehaast naar onze laan verplaatste. Onmiddellijk berichtte ik het voorgaande in de buurtapp. Het is overigens verbijsterend hoe laat er gereageerd wordt. Vervolgens begreep ik dat bedoeld type, waarvan mij ook de haardracht en trekken bijbleven,  onderweg was naar een verjaardag. Een week later nam ik een shabby ogend vrouwmens waar, dat niet alleen slonzig gekleed was, maar ook angstig om zich heen keek. Terstond geappt, maar weer het lid op de neus: hier ging het om de zus van een buurtgenoot die eveneens enigszins armoedig gekleed is en altijd angstig kijkt. Begrijpelijk, haar man kennende.

Vervolgens begon ik steeds door de straat te rennen, koortsachtig op zoek naar gespuis. Kort daarna  kreeg ik een bericht: vreemd manspersoon gedraagt zich bijzonder verdacht. Ik rende nog harder in de hoop dat verderfelijke type in de kuif te vatten.

Even later werd ik door de politie aangehouden. Ik heb de buurtapp inmiddels verlaten.

Erik Endlich