Boerenland

Afgelopen zondag: zonnig maar een schrale wind. Honden achterin en richting het boerenland bij Ypelo gereden. Comfortabel aangezien het hondse duo onder mijn bewind bijna aan de einder verdwijnt, maar het vrouwtje heeft de wind eronder en dus kan ik zonder bezwaren de meegebrachte verrekijker op de gevederde vrienden richten. De score viel alleszins mee: een vlucht grutto’s, een enkele wulp, de eerste boerenzwaluw. De laatste bleef als zo vaak in de lucht om de weinige insecten te verschalken. De steltlopers landden op het grasland. Boerenland – maar niet zoals we kennen uit de boeken van Jac. P. Thijsse of andere min of meer bekende vogelaars. Er valt namelijk niets te halen.

Zo bleek ook. Toen wij de terugreis aanvaardden en het zandpad in omgekeerde richting volgden, waren de vogels reeds gevlogen. Op die enkele wulp na, die het kennelijk nog niet geloven kon. Tja: Engels raaigras. Zo steriel als een biljartlaken, daar is geen kruid tegen gewassen. Ook de wulp ging uiteindelijk op de wieken.

Ik denk dat het niet meevalt als weidevogel om nog iets van een nat en kruidenrijk stuk weidegrond te vinden. Wat verderop zijn er de enorme en wanstaltige hangars van het XL Businesspark. Ook dat biedt geen soelaas voor de gevleugelde vrienden.

Hoewel doorgaans blij van zin en met een neiging tot montere conversatie bewogen wij ons enige tijd zwijgend over het pad. Het zal ook de gevorderde leeftijd zijn. Niet omdat reeds alle onderwerpen reeds besproken zijn, maar vanwege de zoete herinnering aan een vogelrijk leven. Geen weiland toen zonder de richting hemel stijgende en jubelend zingende leeuwerik. Een komen en gaan van grutto’s, tureluurs, wulpen en diverse soorten roofvogels. Een autoruit vol insecten. Kom daar nu nog eens mee om.

Hier en daar zagen wij een vuil geel stuk grond. Dankzij gif ordentelijk ontdaan van alle onkruid. Toegegeven: er zijn agrariërs die het anders doen en met de natuur boeren. Maar wij hebben ze in de ommelanden van Almelo niet waargenomen.

TEKST: ERIK Erik ENDLICH