VSTV

Hoewel wij steeds het achtuurjournaal en actualiteitenrubrieken zien, staat de tv bij ons vrijwel steeds op zwart. De eega en ik zijn niet van de  reality-tv-programma’s, waarin lieden elkaar ontmoeten op onbewoonde eilanden, in B&B’s of weetikveel waar en die zogenaamd spontaan zwakzinnige teksten uitwisselen tegenover cameralieden, licht- en geluidfiguren en u en ik: het is allemaal fake, zo voel ik aan mijn water – dat mij overigens zelden bedriegt.

Wel ben ik een fan van slow-tv, in het bijzonder op de zondagmorgen waar een steeds wisselend duo sportvissers te zien is. Op het begeleidende muziekje kunnen ook gekende dansers slechts schuifelen, terwijl er via een drone en middels diverse andere camerastandpunten de kijker wordt meegezogen in een of ander fraai natuurgebied met veel  uitnodigende plassen, rivieren en vaarten. Vanuit de mist – de visdeskundigen verlaten steeds des s-nachts hun bed – ziet men het duo opdoemen, voorzien van divers vistuig. Terwijl de muzak voortkabbelt bespreken de twee sportvissers de schoonheid van de omgeving en ontvouwen zij uitgebreid waar ze zijn, hoe dat betreffende gebied ontstaan is en wat en waarom er voor een bepaalde vistechniek wordt gekozen. Men is dan reeds een kwartier aan het kijken: wat mij betreft gefascineerd.

De hengels worden opgetuigd, vaak kiezen de twee een verschillende techniek en uitgesproken wordt welke vissoorten hier kunnen worden verwacht.  Men smijt voerkorven, dobbers of slechts een haak met een hondenbrok te water en wacht. De spanning is te snijden, men ziet het vistuig geruime tijd in beeld zonder dat hieruit valt af te leiden of er ook daadwerkelijk een vis wordt verschalkt.  Ondertussen babbelen de visvrienden monter verder.

Dan is het plotseling zo ver: men haalt een uiterst klein voorentje uit het water, bespreekt gedreven hoe fraai het dier oogt en even later laat men dat beestje weer zwemmen. Soms worden er ook zogeheten bakken, joekels of giganten gevangen, waarbij de reeds lang volwassen visdeskundigen hun kinderlijk enthousiasme niet onder stoelen of banken steken: men krijst en schreeuwt alsof hen de hoofdprijs in de loterij ten deel is gevallen. Soms spring ik dan handenklappend van de bank.

Het schrijnt dat veel studenten, die op zaterdagavond ernstig zopen en kapot gingen, de volgende ochtend dat Vistv aanzetten. Niet omdat zij zoals ik sportvisser zijn, maar omdat het zo lekker relaxed wakker worden is, terwijl de camerabeelden van fraaie en waterrijke natuurparels zalvend voor de ziel is.

Kijk ook en wordt Zen.

ERIK ENDLICH