Good-slech
Nen goodn toospraak hoolden is ne keunst. De meeste toospraken zeent trouwns aaltied te laank. Zeker as börgemeasters of wethoolders ’t an ’t moondwoark hebt. Mear dee loat de toospraken ook altied maken duur de ambtenaren van de ofdeling communicatie. Dee zit achter een buro en typet nen bol in de roondte. Biej het opleazen zee’j de heurders dan al noa tien zinnen op de tellefon kieken.
Toospraken zeent ook aaltied geforceerd literair met oervervelende woordspöllings. Echt dodelijk vuur gesprökken woord. Mear ’t grötste bezwoar is dat ‘r mooie dinge wordt zegd en der vearder niks met gebuurt. Nen börgemeaster veroordeelt geweeld, mear steelt gin extra toozichthoolders an. Dreenkbliks en pröttel in de vrieje natuur “stelt ze an de kaak”, mear de bekuringen wordt nit deurder. Een minister-president sprek schaande van toostaanden in ’t boetenlaand en doar blif ’t dan biej.
At de paus een oorlog in Oekraïne veroordeelt, steurt hee doar ginne ofdeling van zinne Zwitserse Garde hen. Trump dut dat in Amerika wal met zinne Nationale Garde. A’j dat allene mear constateert, mu’j der tegenswoordig dreks achteran zeggen: joa, ik zir ginnen fan van Trump netuurlijk. Doo’j det nit, dan wo’j nooit wier serieus enömmen.
Leu met mooie toospraken köant ‘t lange volhoolden. Obama kon machtig mooi sprekken en kreeg de Nobelpries vuur de Vrede. Hee steet op papier as een besten president seends Ronald Reagan. Ronald Reagan? PSP-Kamerlid Fred van der Spek neumden Reagan in ’t kruisrakettendebat ooit nen oorlogshitser. Non is Reagan verestig ene van de beste presideanten…? Ik zol hoaste Bredero citeern, mear viej hebt al zo völle clichés.
De gelearde geschiedenisleu munn alns mear ’s groondig oetzeuken. ’n Betje ofstaand in tied kan bliekboar al völle veraandern an good en slecht. Is Dick Schoof slecht umdat hee de verantwoordelijkheid nöm um een onmeugelijk kabinet te leaiden woer ’t kiesvolk zelf umme vreug? Is Frans Timmermans good umdet hee Geert Wilders vergeleek met nen zoeplap-eum an ’t eande van nen verjoardag?
Ik misse mangs de bescheaidenheaid van nen kearl as Wim Kok. Indertied van de PvdA. As minister-president vergaloppeerden hee zik eagenlijk nooit. Joa één keer. Toen Bill Clinton in Nederlaand was. Kok verwelkomden um op Schiphol. Oonderweg in ’n auto noar ’n Haag gung het gesprek oawer hobby’s. Kok verteelden Clinton det hee nen peardeleefhebber wes:
“I fok horses.”
Verwoonderd vreug Clinton: “Pardon?”
Woerop Kok zea: “Yes, paarden.”
Gerrit Dannenberg