Saggereainig
In de vekaansie deank ik aaltied an de buschauffeurs. As wich ha-k doar al groot ontzag vuur. Umda-w ginnen auto hadn, zochen min vaa en moo minstens één OAD-dagtocht in de vekaansie oet. Met de busse zi-w wes noar de Westerbouwing, Schiphol-Amsterdam-Artis, noar Flipper in Harderwiek en één keer zelfs nen dagtocht noar Texel.
De wetensweardige dinge dee de chauffeurs oonderweg verteelden, veun ik aaltied heel mooi. Woer ’t ook mear oawer gung, ze twiefeldn noarns oawer. En gin woonder; a-j hele dage op de weg lignt met reaisgezeelschoppen, dan wo-j nen hoop gewoar. Chauffeurs gongen indertied geane met bussen vol grote leu op ‘n trad. Ze kreegn ook vake nen moojn ceant as ze op de terugreaize met de pette vuur ’n chauffeur roond-gungen.
Völle joaren later gong ik met ne klasse möage op excursie noar ‘n Haag. Den chauffeur van toen har doar totaal gin zin an, want hee mos invallen vuur nen zeekn collega. Oonderweg leut-e zinne saggereainigheaid hoaste onbeskoft blieken.
Biej Hoolten verteelden hee al det-e aanders aaltied allene mear internationaal jachen. Verleden wekke har-e nog met ‘t Nederlaands Elftal noar Praag ewes.
Biej de brugge oawer een Iessel wus-e te vertellen det den knik in de brugge duur ne constructiefoute wes ekömmen en det den bruggenbouwer al een poar joar in ne psychiatrische inrichting zat. Viej keken mekoar an…
Biej Apeldoorn kon-e vertellen det het logo van Van der Valk nen toekan wes, mear det het reclamebureau doar ne dikke foute met har emaakt. “Want dat logo had natuurlijk een valk moeten zijn, maar die reclamemaker luisterde niet goed en die had alleen het laatste deel van de opdracht verstaan. Van der Valk had gezegd: “Dat logo moet een valk worden, zodat iedereen kan zien dat ie d’r naar toe kan…”
Biej Utrecht jachen de busse langs dee witte deuze op de Uithof woer toen tandheelkunde in zat. In dee witte deuze zatten zwarte raams, dee verwezen noar de tandheelkunde. Oonzen chauffeur wus det dit gebouw “in de volksmond de ponskaart wordt genoemd. Daar lijkt het ook op, maar sterker nog: de ponskaart is dáár ook uitgevonden. Vandaar.”
Toew ’n Haag injachen gaf-e oetleg oawer het Haagse gemeentewoapen met ‘n ooievaar. “Dat komt door de inwoners van Den Haag: hoog op de poten, dun in de veren en met een grote bek.” Heel eawen heul-e zik stille en toen köm zinne verkloaring: “Dat is bedacht door de Rotterdammers om die kakkige Hagenezen te pesten natuurlijk. Dus dat was wel even een druppel op een gloeiende plaat…”
De excursie kon nit mear kapot.
TEKST: GERRIT DANENBERG
Gerrit Dannenberg