Rat van avontuur

Sinds kort heb ik een wildcamera.  De gedachte is natuurlijk dat de in de schemering en nacht de om het huis scharrelende fauna wordt betrapt. Het is immers een fascinerende gedachte dat wanneer wij ons te ruste leggen, uit  de duisternis van het struikgewas knagers en jagers zich losmaken. Het gedrag van dit nijvere volkje, hoe zij zich verhouden tot elkaar, van voedselnijd tot paargedrag: op dat alles zou die wildcamera een heimelijk licht werpen.

Overigens heeft het apparaat een handleiding die leest alsof het een raket betreft die naar Mars geschoten wordt. Piiksels, aantal beelden per etmaal,  foto’s en/of bewegingen, standby en zo ja hoe lang, batterijduur, scherp of heel scherp: een greep uit de mogelijkheden die het van camouflagekleuren voorziene apparaatje heeft. Na een etmaal nauwgezette bestudering stelde ik via het op goed geluk indrukken van diverse knoppen alles in op zoveel mogelijk beelden en het beste geluid.

Bij het ochtendgloren snelde ik naar de uithoek in de tuin waar ik de camera bij een struikje had gepositioneerd. Het ding lag echter op de rug en toen ik via een kabel op de laptop beeld en geluid checkte, zag ik slechts een onbestemd vachtje dat blijkbaar de camera ondersteboven had gelopen. Daarna volgde beelden van een door de wind heen en weer gaande struik. De teleurstelling was groot.

Tegen het einde van de dag – dat ik nauwelijks kon afwachten – bevestigde ik via de in de doos bijgeleverde riem het apparaat aan onze beukeboom en kon van de spanning de slaap maar niet vatten.

Tegen zevenen in de ochtend ontdeed ik de intacte wildcamera van de bevestiging en rende richting laptop. Waarachtig! Ik zag een egel haarscherp door het beeld gaan. Ik wekte de eega, die morrend haar warme bed verliet. Terwijl de egel inmiddels naar links gaande zijn korte voorstelling beëindigde, kwamen wat later vier ratten die zich voor het oog van de camera urenlang  wasten, voedsel zochten, paarden, de camera inspecteerden en ruzie maakten.

“Nou, geweldig zeg!”, repliceerde mijn vrouw. “Fijn te weten dat wij zoveel  ongedierte in de tuin hebben!” Ze ging morrend weer naar bed.

Je hebt eigenlijk meer aan een kijker. Dan kun je overdag de vogels zien.

TEKST: ETRIK ENDLICH